به گزارش مشرق، متن اين نامه، به شرح زير است:
چهار فيلمساز، در اولين دوره جشنواره فيلم شهر در سال 1384 برنده جوايز اصلي جشنواره شدند و سازمان فرهنگي هنري شهرداري نيز رسماً در مراسم اختتاميه، حمايت نقدي بي قيد و شرط خود را تا سقف 50 درصد به عنوان جوايز جشنواره از فيلم بعدي هريک از آنها اعلام کرد. اما پس از گذشت شش سال، به رغم مکاتبات فراوان با مديران دوره‌هاي مختلف سازمان فرهنگي و هنري شهرداري تهران، موسسه توسعه تصوير شهر و شوراي شهرتهران جوابي که نشان از يک نگرش فرهنگي در برگزاري اين گونه جشنواره‌ها باشد دريافت نشد و اين امر چنين توهمي را در اذهان ايجاد مي‌کند که ظاهرا با به نمايش گذاردن شأن و مقام هنرمندان اين مرز و بوم بر صحنه‌هاي افتتاحيه و اختتاميه شان فقط قصد به نمايش گذاردن کالاهاي فرهنگي را در ويتريني به ظاهر فرهنگي به نام جشنواره فيلم شهر را داشتند و بس.
هنگام اعطاي جوايز و اعلام حمايت شهرداري، اين امر منوط به هيچ شرطي نبود و مقرر شد بخشي از بودجه هر فيلم به صورت کمک بلاعوض، به فيلمساز پرداخت شود. اما در طول اين سال‌ها، مواردي چون «جابجايي مديريت»، «نامربوط بودن موضوعات با اهداف شهرداري»، «جايگزيني نام مشارکت به جاي حمايت» و جالب‌تر از آن پس از اين همه بهانه‌جويي «مشمول مرور زمان دانستن موضوع» را بهانه قرار دادند. واقعا کدام محکمه، بهانه جويي ناپخته مسؤولان جشنواره را مي پذيرد که فيلمساز برود با حمايت تا سقف 50 درصدي شهرداري فيلمي در راستاي اهداف شهرداري بسازد يعني 50 درصد را خود فيلمساز تامين کند که فيلمي براي شهرداري ساخته شود. اين کجا نامش حمايت است؟، اين که مي شود حمايت فيلمساز از شهرداري.
در ادامه اين مطلب آمده است: به هر حال با توجه به زمان زيادي که از اين تعهد فرهنگي گذشته است، از شهردار محترم تهران تقاضا داريم با توجه به اين اتفاق در بخش فرهنگي سازمان تحت امرشان، نسبت به اجرايي شدن اين تعهدات، دستور لازم را صادر فرمايند و مطمئن باشند اين فيلمسازاني که نامشان را در پايان نامه مي‌خوانيد، هيچکدام قصد استفاده شخصي از اين حمايت را ندارند و همان طور که در بالا نيز اشاره شد مابقي سرمايه را نيز خودشان تامين کرده و تلاششان در به وجود آوردن يک اثر ناب فرهنگي ديگر و تزريق آن به بدنه فرهنگي و هنري کشور خواهد بود.
